GROB IM SE PROPA’
”Sram vas bilo pogani izrodi!”

Država nema uvid u devastiranje grobova dinastije Petrović Njegoš unutar Cetinjskog manastira. Resorni ministar takođe o tome pajma nema a bio je gradonačelnik Cetinja (kome pripada manastir) u dva mandata. Nijedno nadleštvo za kulturu nije nadležno za grobove. Grobovi Petrovića su ničiji spomenici, nikokome ne pripadaju, nikome ništa ne znače. Jednom je već SPC sahranila Grb Petrovića (nakon Podgoričke skupštine 1918.) zajedno sa simbolima Sv. Petra i Sv. Vasilija na nikšićkom trgu, zapišavajući im svako značenje za Crnu Goru. Na 100-godišnjicu Podgoričke skupštine, ista crkva, zatire im i grobove jer ona vlada manastirom ka svojim nasljeđem: “Gde su srski grobovi to su srpske zemlje!” SPC sprema slobodne placeve za svoje grobove, srpske; nedostojne ”dostojanstvenike” Cetinjskog Manastira. Na drugoj strani Crnogorski muzeji i njihove starješine krađom i prekrađom muzejskog blaga odvajaju od nasljeđa i života, Crnu Goru, i trag joj zatiru. Država se “komisijski” zalaže da se utvrdi istina… Umjesto da lupeže zajmi na robiju pa tek onda na “komisiju”. Kada se namjerno, od zvaničnika, urušava materijalna tradicija svoje zemlje, to je rušenje države iz temelja. A kad neprijatelju predaješ u nasljeđe povijesnu podumijentu… to nije predaja no izdaja. Ovakva izdaja zaslužuje najstrašniju kletvu koja je ikad zapisana u književnosti, kletvu serdara Vukote iz ”Gorskog vijenca”!

Serdar Vukota

’’U pamet se dobro Crnogorci!
A ko činja biti će najbolji;
A ko izda onoga te počne,
svaka mu se satvar skamenila!
Bog veliki i njegova sila
u njivu mu sjeme skamenilo,
u žene mu đecu skamenio!
Od njega se izlegli gubavci
da ih narod po prstu kazuje!
Trag se grdni njegov iskopao
kako što je šarenim konjima!
U kuću mu puške ne visilo,
glave muške ne kopa od puške;
željela mu kuća muške glave!
Ko izdao, braćo, te junake
koji počnu na naše krvnike,
spopala ga bruka Brankovića
časne poste za psa ispostio;
grob se njegov propa na ta’ svijet!
Ko izdao, braćo, te junake,
ne predava punje ni proskure,
nego pasju vjeru vjerovao;
krvlju mu se prelili badnjaci
krvlju krsno ime oslavio,
svoju đecu na nj pečenu io;
u pomamni vjetar udario,
a u lik se manit obratio!
ko izdao, braćo, te junake,
rđa mu se na dom rasprtila;
za njegovim tragom pokajnice
sve kukale do vijek lagale!’’

Svi iz glasa viču: Amin!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                          M.R.Š.