JEDAN OD VELIKIH

Za ime Branka Rašovića sam čuo kao osnovac. On i moj najstariji brat, kao anonimni srednjškolci su se loptali po Titogradskim poljanama, spremajući se za fudbalsku budućnost. Brano je iskočio iz anonimnosti čim je zaigrao za Budućnost i budućnost velikog fudbalera je već bila u njemu a brat se posvetio prosvjeti za sportsko obrazovanje. Rašović je s Partizanom stigao do zenita i finala evropskih šampiona protiv Reala iz Madrida. Partizan je onda bio stvarno naš tim, ne samo zbog šampionske igre, već i zbog Brana Rašovića nezamjenljivog centarhalfa u tandemu; Bečejac-Rašović-Vasović. Vezali su na prvoj liniji fronta, Partizanovu odbranu, a vezli kroz protivničku navalu, vodeći tada najreprezentativniji tim Jugoslavije na evropski postament fudbala. Taj put, do tada najvećeg evropskog uspona jugoslovenskog klupskog fudbala, smo pratili iz utakmice u utakmicu, sad već kao gimnazijalci. Pobijedili su evropsku elitu: Nant, Verder, prašku Spartu i nenadmašni Mančester junajted …To je bila prava partizanska borba i pobjede bez uzmaka. Duel Partizan-Mančester nas je, tada maturante (1966), toliko izazvao, da smo kolektivno, kao razred, pobjegli sa časova i dobili ukor od direktora gimnazije …Ali Partizan je pobijedio. Baš nas briga! Rašović tandem je briljirao, nije kroz njih mogla ni teška artiljerija Mančestera; Best, Čarlton, Lou! Kod 1:0 za Partizan, Vasović je majstorski poslužio Bečejca, što bi rekli Pogoričani „ka na pljat“, a ovaj je u pedeset i nekom minutu, postigao gol za konačnih 2:0, ostavljajući Mančester Junajted na koljenima pred 50.0000 navijača, na čuvenom stadionu JNA.

Nijesam bio udren za fudbal i nijesam znao napamet timove, a to se smatralo za tadašnje generacije, velikom manom. Tada me nezamjenljivi centarhalf, naš Brano Rašović, nagna, da doslovno napamet, naučim cio tim Partizana i njegovog velikog pobijeđenog protivnika. Ni do dans ih nijesam zaboravio. Evo ih!

Partizan: Šoškić, Jusufi, Mihailović; Bečejac, Rašović, Vasović; Bajić, Hasanagić, Kovačević, Galić i Pirmajer. Kakva jugoslovenska internacionala u jednom timu.

Evo i Mančestera: Kreg, Brenan, Dan; Krirand, Folks, Stajls; Best, Čarlton, Lou, Herd i Koneli.

Tako se kalio čelik crnogorskih fudbalera i fudbala, kroz internacionalne mečeve koji su odjekivali Evropom kao saborna zvona. Među njima, jedno od prvih je ime Branko Rašović, koji je dao izvornu legitimaciju crnogorskim talentima i velikim fudbalerima . Neka mu je čast i čest. Zbogom velikom Rašoviću. Zbogom prijatelju.

Mihailo Radojičić